Gedichten

Humor kan ook een keerzijde hebben.

Kijk maar naar Robin Williams.

Deze goedhartige man, met veel humor en nog meer talent.

Had heel veel last van depressies.

Dit is bij mij ook het geval.

ADHD, PDD-nos en veel pestereijen hebben mij het leven niet gemakkelijk gemaakt.

Nu ik na al die jaren veel sterker in mijn schoenen sta, zijn de depressies nog niet weg.

Omdat ik hierdoor maar weinig van de wereld begreep, heb ik veel in dichtvorm of muziekvorm opgeschreven.

En ik laat jullie mee kijken met wat er in mijn brein rond ging.

Siem


Ik denk dat daar het woord Siempatiek vandaan komt.
Want dat was je:
Een rustige, grappige levenslustige man.
Dat heb je in de laatste jaren ook laten zien.
Wat heb jij keihard gevochten!
Je moest, en zou winnen!
Maar helaas is dat niet gelukt.
Toch heb ik heel veel bewondering voor je gekregen.
De liefde van je vrouw, kinderen, kleinkinderen, familie en aanhang hield jou op de been.
Je had gewoon te veel,  om het zo maar op te geven.
Maar ja.... kanker is gewoon een verschrikkelijke genadeloze ziekte.
En uiteindelijk heb je toegegeven, niet opgegeven.
Ik geloof je meteen als het echt niet meer te doen was.
Ik denk dat vele anderen eerder toegegeven hadden.

Ik bewonder je vechtlust.

Rust zacht

En ga, waar je nu bent, iedereen maar voor de gek houden en muziek spelen.

Ha lieve kleine man

6 jaar, en je kunt er al wat van
Wat ben ik toch enorm veel van je gaan houden
Je lach, je knuffels, je flafdrolligheid
En dat je ons voor de gek probeert te houden
 
Ik ben zo trots op je kleine vriend
Zo lief, dat je al het moois van de wereld verdiend
Daardoor zijn er veel zaken
waarover ik me nu al zorgen loop te maken.
Ik kan ze niet gewoon laten varen
En probeer je te behoeden voor alle gevaren
 
Mijn liefde voor jou is gewoon veel te groot
Om je maar gewoon op latere leeftijd te laten eindigen in de goot.
Of jij eerder dan papa en mama al dood.
 
De pijn zal echt verschrikkelijk zijn
En voelt iedere cel in mijn lichaam een ondragelijke pijn.
Ik weet niet eens of ik dan nog wil leven
 
Ik wil je met informatie bestoken of voeden
En je voor ieder gevaar behoeden
Het lastige is, tot mijn spijt
Dat er een periode komt, genaamd de puberteit.
Vanaf dat moment raak ik de controle voor een heel groot deel kwijt.
 
Ik wordt dan in jou ogen die ouwe die weer loopt te zeuren
Je gaat dan mijn advies en angsten afkeuren
Je krijgt dan een shit-load aan kansen
Waarmee je je leven kunt verkwansen
Verkeerde vrienden
Die jou goedheid niet verdienen
Hun foute invloed over drank, drugs roken enzovoort
Openen een heel gevaarlijke poort.
 
De poort naar een wereld die slopend voor je is.
Laat die wereld toe, en je slaat de plank dan volledig mis
Dat is het moment dat je onze goed bedoelingen niet meer inziet.
En dan begint ons grote verdriet.
Dan gaat het gewoon gebeuren.
Onze band krijgt langzaam scheuren.
Met een breuk tot gevolg, het zou zo maar kunnen gebeuren.
 
Daarom wil ik je nu graag van te voren wat zeggen
Iets heel belangrijks aan je uitleggen.
Een ECHTE vriend accepteerd jou nee.
En vind het goed als je zegt: ik ga hier niet in mee.
Hij zal je dan niet beledigen of slaan.
Wanneer je zegt: nee, de drank, sigaretten en drugs, laat ik staan
Echte vrienden vinden het jammer, maar accepteren het wel.
En JIJ laat zien dat je de STERKSTE bent van het stel.
Laat ze merken wie de grootste ballen heeft.
En wie het mooiste,
Meest geliefde
Rijkste
En gezondste leven heeft.
 
IK HOU ECHT MEGANTISCH VEEL VAN JE LIEVE SCHAT!

 

Gewoon een kus

Sorry, dit is af van het gewone
Maar nu moet je van de schrik bekomen
Je bent leuk en lijkt me mooi
Je mooie haar, ogen en je lichaam met al het geglooi
 
Ik zag je daar staan
En voor 95% kon ik je niet weerstaan
Ik wilde je niet zo maar laten gaan
Dus ik begon gesprekken en onzin uit te slaan
 
Ik had het gevoel dat je me grappig vond
Ik dacht dat je me verstond
Maar we zijn nou eenmaal slecht te verstaan
Het spijt me echt
Ik dacht, dit moet wel gaan
 
Maar toch voelde ik die afstand tussen ons in
Maar volgens mij had je het toch naar je zin
Ik had het gevoel dat je me mocht
Maar ik zag de schrik toen ik toenadering zocht.
 
Het blijft een raar gevoel
Maar toch ging ik voor mijn doel
Ik moest aan 4 angsten van nu voorbij
Maar ik wilde jou, voor eeuwig bij mij
Ik wilde gewoon, wij samen fijn
 
Maar dan moest ik,
Toch aan 2 maskers,  
een contactverbod en  
1.5m voorbij zijn.

 

 

Het ging zo goed
 
Ik heb het deze keer niet echt voor het kiezen
En ben de controle weer aan het verliezen
Ik zeg en denk weer domme dingen
Mijn hoofd is gestopt met zingen
 
In mijn hoofd wordt weer alles vagelijk
En gaat weer richting ondragelijk
Pijn dringt snel binnen als een mes
Sneller en sneller wordt het een big fucking mess
 
Informatie wordt weer snel te veel
En mijn gedachtes worden langzaam minder reeel
Informatie komt te snel en met te veel binnen
Ik verlies langzaam het winnen
 
Ik wil dit niet, ik wil dit niet
Ik moet weer harder gaan vechten tot mijn verdriet
Mijn energie is al op door mijn verleden
Ik ben al zo fucking moe gestreden
 
Iedere keer weer het gesleutel aan mijn brein
Weer vechten met mezelf, echt niet fijn
Ik moet weer dingen extra gaan leren
Bijvoorbeeld het thema minder overpresteren
Of doorschiet in over over over communiceren
Om alles te compenseren
 
Ik zit hier voor het eerst met oordopjes in
Misschien wordt het daar boven dan wat meer naar mijn zin
Minder prikkels door de ingang
Minder infoverwerking onder dwang
Minder dingen door de entree
Even doe ik minder mee
Ik hoop dat het werkt
En het vinden van rust versterkt
 
In mijn fijne relatie
Kijkt mijn lievert niet meer op bij qi gong of meditatie
Alles voor de zoektocht naar rust
En het verwijderen van onrust
Iets wat weer mijn hersenen sussssst
Iets wat weer verandert naar levenslust
 
Nu het probleem
De chaos in mijn hoofd wordt verstoord door twee
Want de corona helpt ook niet bepaald mee
Ik zit me gewoon af te vragen
Wat gaat het worden met die feestdagen
Kan ik die stilte verdragen?
Geen familie bij elkaar?
Dat is toch raar?
 
Normaal doet het blijken
Dat ik na de zomer iets heb om naar uit te kijken.
Nu valt dat weg.....
Het wordt zo wel een hele lange weg
Normaal vanaf nieuwjaarsdag tot eind maart
Maar nu vanaf oktober al
Dan weet ik, dat corona mij niet spaart
 
Ik ben bang voor de lange weg die ik moet gaan
Maar ja.....
Ik zal me er verdomme deze keer ook weer doorheen slaan!!!!
Kerst is de tijd van de lieve heer
Maar hij laat me jaarlijks in de steek
Keer op keer
 
Ik kan wel gaan bidden als een oen
Maar ik zal het zoch zelf allemaal moeten doen
Ik ben toch al heel lang gestopt met geloven.
In die zweverts daarboven  
09-10-2020